برنامه ریزی جهت طراحی و پیاده سازی یک پروژه¬ی مرکز داده، الزاما به صرف زمان بیش از حد و یا کار طاقت فرسا نیاز ندارد. تحقیقات نشان می دهد چنانچه معضلات موجود در ایده¬ی اولیه توسط افراد متخصص به درستی حل وفصل شود، مسائل مبهم به سرعت به جزئیات اصلی طرح تبدیل می شود. این بررسی، گام های عملی که سبب مختصر نمودن و ساده سازی روند برنامه ریزی با هدف افزایش کیفیت طرح و برنامه می شود را مشخص می کند.
برنامه ریزی به منظور ساخت یا به روز رسانی مراکز داده، به عنوان یک چالش اصلی در بسیاری از بخش های فناوری اطلاعات مطرح است. احتمال دارد ذینفعان این امر، پیشنهاداتی با جزئیات فنی مشکل که در تکمیل اطلاعات پیاده سازی بسیار مهم است، جهت تصمیم گیری های تجاری مطلوب داشته باشند. برخی مواقع، اعمال تغییرات کوچک در طرح ها می تواند تاثیرات مثبتی در حفظ منابع مالی در مرحلهی ساخت مرکز داده داشته باشد. روند طراحی یا تصویب طرح ممکن است بازهی زمانی مهمی از تقویم پروژه را اشغال کرده و در نهایت سبب کار مضاعف و بروز تاخیر قابل توجه در پایان پروژه شود. این بررسی نشان می دهد که بسیاری از مشکلات در پروژه های مرکز داده، با استفاده صحیح از اطلاعات در مسیر درست قابل اجتناب هستند.
این تحقیق، یک روش برای طراحی مرکز داده به منظور بهبود کیفیت و افزایش سرعت در نتیجه گیری را معرفی میکند. این روش ساختار یافته، یک سلسله مراتب از مراحل و نتایج کلیدی حاصل از هر مرحله را توصیف می کند. آگاهی و استفادهی متصدیان امور پروژه از این روند ، سبب آشکار سازی، جلوگیری از اتلاف زمان موثر و کاهش هزینه برای مسئولین پروژه خواهد شد.
فاز طراحی از 4 فعالیت اصلی تشکیل شده است که سلسله مراتب آن در این مقاله، به وسیلهی مشخص نمودن نیازمندی های طراحی برای مهندس طراح نظیر بحث نیرو، سرمایش، مکان احداث و حفاظت از سیستم های فناوری اطلاعات مشخص می شود.
فعالیت های اصلی در فاز طراحی شامل موارد ذیل است:
- مشخص نمودن پارامتر های کلیدی پروژه
- گسترش مفهوم سیستم
- ادغام الویت ها و محدودیت های کاربر
- تصمیم گیری در خصوص نیازمندی های اجرایی (برنامه ریزی، طراحی، ساخت و اجرا، نگهداری، نظارت و بهینه سازی، دسترسی)
فاز طراحی باید بهترین نتیجه را در حداقل زمان و هزینه به همراه بالاترین تاثیر روی عملکرد مرکز داده داشته باشد. این فاز، جزئیات سیستم فیزیکی را برای احداث پروژه در آینده راه اندازی می کند.
سلسله مراتب برنامه ریزی سیستم
سلسله مراتب برنامه ریزی سیستم، یک جریان منطقی از طرح و نقشه، فعالیت و داده ها است که به ایدهی اولیهی پروژه، پیاده سازی و صرف هزینه در ساخت مرکز داده منجر می شود. این روند شناور در 4 فعالیت که شامل برخی ایده های کلیدی برای کسب بهترین نتیجه در طراحی مرکز داده است، توصیف شده است. این ایده های کلیدی شامل موارد ذیل است:
- تفکیک مفهوم سیستم از طراحی جزئیات: انتخاب سیستم قبل از تهیهی مشخصات فنی، فعالیت روی طراحی جزئیات یا آماده سازی فهرست طولانی موارد مورد نیاز تنظیمات یا درخواست های کاربران بسیار موثر است. مشخص شدن جزئیات اجرا یا هزینه که پس از طراحی جزئیات رخ می دهد، می تواند سبب بروز تغییر در مفهوم اصلی سیستم شده و از کار مضاعف و بروز خطا در برنامه زمانی به مقدار بسیار زیادی بکاهد. تصمیم گیری بر روی یک مفهوم سیستم، شامل تصمیمات در خصوص اهداف پروژه، اجرا، هزینه، اندازه، مکان و برنامهی زمانی خواهد بود. این روش در جهت جلوگیری از مشکلاتی که اغلب در میان ذینفعان اصلی به دلیل عدم آگاهی از خصوصیات اصلی و یا هزینه با آن مواجه می شوند، کاربرد دارد.
- تفکیک پارامترهای اصلی پروژه از الویت ها و محدودیت ها: در خصوص انتخاب مفهوم سیستم، تعداد زیادی از پارامترهای اصلی، ضروری و کافی در پروژه وجود دارد. برخی از این پارامترهای اصلی شامل مفاهیمی نظیر تراکم و توسعهی نقشه در آینده هستند. برنامهریزی اولیه باید قابلیت تمرکز بر نقطه اشتراک این پارامترها و الویت ها و محدودیت ها در جهت دستیابی به تصمیمات اولیه را داشته باشد. این تصمیمات اولیه، منجر به بررسی های بیشتر بر روی جزئیاتی که صرف زمان و هزینهی بالایی ندارد، خواهد شد.
4 فعالیت در سلسله مراتب برنامه ریزی سیستم تعریف می شود:
- تعیین پارامترهای پروژه: 6 تصمیم بنیادی برای کنترل طراحی و بودجه سیستم
- توسعهی مفهوم سیستم: انتخاب یک طراحی مدل بر اساس 6 پارامتر پروژه
- ادغام اولویت ها و محدودیت ها: شناسایی، اعتباربخشی و سازگار نمودن جزئیات سازندهی مفهوم سیستم
- تعیین نیازمندی های اجرایی: جمع آوری استانداردها، آئین نامه ها، منابع و نیازمندی های پروژه
فعالیت 1: تعیین پارامترهای پروژه
این فعالیت با ابراز یک ایده در خصوص یک نیاز تجاری که منجر به بروز تغییرات در بخش IT یک سازمان یا یک گروه شود، آغاز می گردد. فعالیت 1، روند پارامترهای پروژه که شامل دسترسی به استانداردها، ظرفیت، توسعهی طرح، بازده، تراکم و بودجه است را مشخص میکند. این 6 پارامتر، اهداف عالی پروژهی مرکز داده را تنظیم کرده و پس از گسترش مفهوم سیستم زیرساخت فیزیکی، برای مرکز داده استفاده می شود.
6 پارامتر اصلی پروژه به شکل ذیل تعریف شده اند:
- دسترسی به استانداردها: سطح دسترسی سیستم به اساس استانداردهای متداول صنعتی
- ظرفیت: حداکثر بار IT (Kw)که زیرساخت فیزیکی مرکز داده می تواند پشتیبانی کند.
- توسعهی طرح: توضیحات در خصوص سطوح گوناگون نیازمندی ها و گسترش آن
- بازده: بیان اهداف خروجی انرژی در سیستم های زیرساخت مرکز داده
- تراکم: میانگین و اوج قدرت مصرف (Kw/rack) مورد انتظار از جایگاه های IT
- بودجه: مبلغ برنامه ریزی شده برای صرف هزینه در پروژه
عدم موفقیت در برنامه ریزی و غیر عملی شدن بسیاری از طرح و برنامه ها، از موارد زیر سرچشمه میگیرد:
- عدم موفقیت ذینفعان در داشتن درک مشترک و توافق در خصوص پارامترهای کلیدی پروژه
- عدم اطلاع کامل ذینفعان از اشتراک و ادغام پارامترها
- عدم اطلاع کامل ذینفعان از چگونگی انجام طراحی به وسیلهی پارامترهای مذکور پس از طراحی جزئیات
هدف و خروجی اصلی این فعالیت، اطمینان از میزان زمان اجرایی برای پیاده سازی تصمیمات بنیادی بوده و یکی از اصلی ترین رهیافت های تاثیرگذار، تفکیک این فعالیت به 2 بخش است:
- جلسات باید به گونهی رهبری شود که هر فرد مسئول در پروژه (برای مثال مسئول مالی، مسئول اجرایی IT ، مسئول تدارکات و ...) روند پیشرفت کار را به وسیلهی یک زبان مشترک در بازهی 6 پارامتر توصیف کرده و در جهت آماده سازی برای یک جلسهی مشترک در آینده با موضوع "نقطه اشتراک هر 6 پارامتر" تلاش کند. این روند به هر فرد در گروه اجازه می دهد که درک مشترکی از طرح داشته و به مسائل اصلی پروژه، قبل از زمان مقرر فکر کرده و به نیازها و مفاهیم اعتبار بخشد.
- ایجاد یک کارگاه برای ذینفعان به منظور تمرکز بر تعیین 6 پارامتر در جهت پیشرفت در برنامه بسیار تاثیر گذار است. ممکن است انتخاب یک پارامتر مثل دسترسی به استانداردها بر روی پارامتری دیگر مثل هزینه تاثیرگذار باشد و بروز تغییر در یک یا دو پارامتر غیرقابل قبول باشد. برای مثال انتخاب نیازمندی ها برای گسترش آتی IT ، ممکن است سبب افزایش بودجهی هدف پروژه شده و این افزایش هزینه از طریق کاهش هزینهی مربوط به دسترسی به استانداردها تامین شود.
هدف از برگزاری جلسات برنامه ریزی، برآورد واقعی بودجه، ظرفیت توسعهی طرح، بازده، تراکم و اهداف دسترسی به استانداردها است. گاهی مشخص نمودن 6 پارامتر، تنها در یک کارگاه اجرایی امکان پذیر نیست زیرا ممکن است برخی از افراد نیاز به زمان بیشتر جهت ارزیابی یا تجزیه و تحلیل تصمیمات داشته باشند. به هر صورت، در بسیاری از موارد، تصمیمات کیفی طی چند روز گرفته می شود و باید به صورت هدف در طول مدت این بخش از پروژه درنظر گرفته شود.
دیدگاه خود را بنویسید