برنامه ریزی جهت طراحی و پیاده سازی یک پروژه مرکز داده، الزاما به صرف  زمان بیش از حد و یا کار طاقت فرسا نیاز ندارد.  تحقیقات نشان می دهد  چنانچه معضلات موجود در ایده اولیه توسط افراد متخصص به درستی حل وفصل شود،  مسائل مبهم به سرعت به جزئیات اصلی طرح تبدیل می شود. این بررسی، گام های  عملی که سبب  مختصر نمودن و ساده سازی روند برنامه ریزی با هدف افزایش  کیفیت طرح و برنامه می شود را مشخص می کند.

                                

فعالیت 2: توسعه ی مفهوم سیستم

فعالیت 2 پس از فعالیت 1 فعال شده و پارامترهای بنیادی پروژه را به منظور  انتخاب یک مفهوم عمومی از سیستم زیرساخت فیزیکی به کار می گیرد. افراد  درگیر در این فعالیت، مسئول عملیاتی و اجرایی IT، مسئول تدارکات، مهندس  تدارکات و یک مشاور، با سابقه­ آشنایی با پروژه های مرکز داده است.

اساس این فعالیت، انتخاب یک طراحی مرجع است که بتواند 6 پارامتر اصلی را  به صورت ایده آل در بر داشته باشد و همچنین دارای قابلیت مقیاس پذیری و  پشتیابی به وسیله­ی طرح توسعه یافته باشد. علاوه بر این، تصمیم گیری در  خصوص انتخاب مکان مشخص جهت احداث اتاق، ساختمان و سایت برای مرکز داده در  انتهای این بخش، بسیار مهم است.

طراحی مرجع همانند یک آغازگر مطلوب برای ورود به فاز بعدی طراحی عمل می  کند. یک طراحی مرجع، از ادغام سازمان یافته­ی 6 پارامتر یعنی دسترسی به  استانداردها، افزایش نیرو، تکنولوژی تجهیزات، خصوصیات مقیاس پذیری و سطوح  ابزار دقیق نتیجه شده و شامل اجزای گوناگون سیستم از جمله لیست جزئیات کالا  است.

طراحی مرجع از نظر قدرت ایجاد و ارزیابی فوری طرح و تلاش در خصوص کاهش  زمان و هزینه دارای محدودیت است. در چنین شرایطی، تصمیمات کیفی، سریع و  تاثیر گذار خواهند بود.

هنگامی که تعداد طراحی های مرجع قابل اجرا نامحدود باشد، از 6 پارامتر  اصلی پروژه اجتناب شده و به جای یک روند طولانی طراحی، یک انتخاب ساده برای  تعیین و سازمان دهی پارامترها مشخص می شود.

همزمان با مشخص نمودن گزینه های طراحی مرجع، می توان آن ها را از لحاظ  برخی خصوصیات نظیر تدارکات، اعتبار وندورها، منابع مشتری و غیره مورد بررسی  قرار داد.

انتخاب یک طراحی مرجع اولیه، اطلاعات مورد نیاز جهت ارزیابی سریع مفهومی  طراحی­ای که با مکان مشخص شده جهت احداث مرکز داده را فراهم می آورد.  هنگامی که ناسازگاری ها مشخص می شود، ادغام، ترکیب و بررسی طراحی مرجع،  گزینه هایی چون انتخاب مکان احداث سایت و دیگر پارامترهای پروژه رضایت بخش  خواهد بود و یک ترکیب ایده آل به وجود خواهد آورد.

در یک روند طراحی مرسوم طراحی، عموما ناسازگاری تا زمان آغاز طراحی جزئیات  تشخیص داده نمی‌شود و همین مسئله سبب کار مضاعف و ایجاد تاخیر در پروژه و  صرف هزینه می گردد. مهمترین تصمیم گیری اولیه مجزا از 6 پارامتر پروژه، با  توجه به لیست طراحی های مرجع و لیست گزینه های ممکن برای انتخاب مکان،  جهت  احداث سایت انجام می شود.

اگر مدیر پروژه ملزومات این فعالیت را به صورت موثر آماده سازد، تکمیل آن ممکن است تنها در یک جلسه­ی کارگاهی صورت پذیرد.

فعالیت 3: ادغام اولویت ها و محدودیت های کاربر

نیازمندی های فنی طراحی از اولویت ها و محدودیت های کاربر است که شامل 6  پارامتر اصلی پروژه نمی شود. از ترکیب مفهوم سیستم با بخش های اولیه، به  جمع آوری و ارزیابی اولویت ها ومحدودیت های کاربر که به منظور تنظیم راه  های کاهش هزینه و اجتناب از مشکلات می شود می­رسیم. اولویت ها و محدودیت  های کاربر زمانی قابل استفاده است که با مفهوم سیستمی که انتخاب شده است،  سازگار باشد.

معتبر نمودن و سازگاری اولویت ها و محدودیت های کاربر پس از انتخاب مفهوم  سیستم، از جمع بندی اولویت ها و محدودیت ها به عنوان نیازمندی های طراحی  موثرتر خواهد بود. اغلب اولویت ها و محدودیت های کاربر به صورت ناخواسته  طراحی مرکز داده را از حالت استاندارد دور کرده و سبب افزایش هزینه، صرف  زمان و کاهش کیفیت می شود.

اولویت ها و محدودیت های کاربر به صورت ذیل تعریف شده اند:

اولویت ها: اولویت ها موضوعات مورد علاقه و مدنظر کاربر  برای تغییر و یا تنظیم طرح پیشنهادی هستند که پس از ارائه نظر و یا تجدید  نظر در مورد هزینه و یا نتایج، مشخص می­شوند. اولویت ها معمولا زمانی تغییر  می کنند که کاربر با اطلاعات جدیدی روبرو می شود.

محدودیت ها: محدودیت ها مشکلات و موانعی هستند که امکان  غلبه بر آن ها وجود ندارد و تنها می توان با استفاده از افزایش هزینه و  اعمال برخی روش ها، آن را کاهش داد. محدودیت ها معمولا از اولین مراحل  طراحی وجود دارند و تغییر آن ها مشکل و یا غیر ممکن است.

عوامل پروژه اغلب اولویت ها را با توجه به اهداف و بررسی های صورت  پذیرفته، خوب و مطلوب می دانند ولی درخصوص محدودیت ها چنین نظری ندارند.

برخی از اولویت های کاربر:

  • ترجیح دادن کابل کشی به صورت فوقانی نسبت به روش های دیگر
  • نصب دوربین های امنیتی جهت مشاهده­ی تمام قسمت های مرکز داده
  • عدم علاقه به سیم کشی برق و یا لوله کشی در اتاق IT پس از شروع عملیات ساخت
  • نصب رک های عریض به منظور داشتن فضای بیشتر جهت کابل کشی
  • تعبیه­ی صفحه نمایش سطح انرژی مرکز داده بر روی دیوار

برخی از محدودیت های کاربر:

  • ویژگی های فیزیکی مکان مثل ارتفاع سقف، ظرفیت تحمل بار در هر طبقه، ابعاد اتاق، ستون ها و دیوارهای موجود، نیازمندی های نصب سقف
  • یک قانون یا نظام نامه
  • تعهد برگزاری جلسه (همانند استاندارد TIA-942)
  • قوانین کار (مثل ساعات دسترسی و قوانین اتحادیه)
  • ویژگی فیزیکی از انتقال مثل ظرفیت بالابر جهت حمل تجهیزات به مکان موردنظر

اولویت ها و محدودیت های کاربر جهت سازگاری با مفهوم سیستم انتخاب شده  بررسی می شوند. هنگامی که این سازگاری به دست آید، به منظور استفاده در  نیازمندی های طراحی مورد استفاده قرار می گیرد.

هنگامی که اولویت ها یا محدودیت ها با مفهوم سیستم ناسازگار باشند، جهت  اصلاح مجبور به ساخت تجهیزات و یا اضافه نمودن تغییرات کوچک در نیازمندی ها  خواهیم بود. هدف اصلی در این فعالیت، سازگار نمودن مفاهیم سیستم جهت  جلوگیری از کار مضاعف و بازنگری به مفهوم سیستم است.

در برخی موارد به منظور رسیدن به یک نتیجه گیری صحیح از اولویت ها و  محدودیت های کاربر، تکرار مورد نیاز است. این فعالیت هنگامی تکمیل می شود  که اولویت ها و محدودیت ها با مفهوم سیستم تطبیق پیدا کرده و به عنوان  "سازگاری های مفهوم سیستم" و "اولویت ها و محدودیت ها معتبر" شناخته شوند.

اگر اولویت ها و محدودیت های کاربر به صورت موازی با فعالیت های قبلی جمع  آوری گردد، این روند سرعت پیدا می کند. اگر مکان احداث سایت انتخاب نشده  باشد، بسیاری از محدودیت ها قابل ارزیابی نخواهند بود.

فعالیت 4: ارزیابی نیازمندی های اجرایی

نیازمندی های اجرایی به عنوان قوانینی در طراحی جزئیات و در سطحی فراتر از  اهداف و خروجی های 3 فعالیت پیشین به کار گرفته می شوند. نیازمندی های  اجرایی شامل موارد ذیل است:

  1. نیازمندی های متعارف: نیازمندی های متعارف معمولا در حالتی ظاهر می شود  که ویژگی های مرکز داده، استاندارد و متعارف باشد. مثال های این نوع  نیازمندی شامل سازگاری های سیستم و امنیت و همچنین روشن سازی وضعیت عملیات  اجرایی برای مهندسان و مسئولین اجرایی است.
  2. نیازمندی­های پروژه: شناسایی جزئیات خاص اجرای پروژه بسیار حائز اهمیت  است. این جزئیات می تواند شامل منابع تجهیزات، تدارکات ویژه و یا دیگر  جزئیات مربوط به روندهای اجرایی مورد نیاز پروژه باشد.

نیازمندی های متعارف تقریبا درتمام سیستم ها متداول هستند. در خصوص  نیازمندی های پروژه نیز می توان گفت که به دلیل تمرکز، بررسی و تصمیم گیری  براساس این نیازمندی ها، تسهیل در کار و حفاظت از جزئیات سیستم را به وجود  می­آورد.

نیازمندی های اجرایی زمانی که با اهداف و خروجی های 3 فعالیت پیشین ترکیب  می شود، نیازمندی های طراحی را تکمیل کرده و آئین نامه­ای جهت طراحی جزئیات  در فازهای بعدی ایجاد می کند. در گام آخر، خصوصیات و ویژگی های مرتبط با  مهندسی طراحی گسترش می یابد که شامل موارد ذیل است:

  1. لیست جزئیات
  2. طرح دقیق از رک ها و تجهیزات نیرو و سرمایش
  3. چک لیست جزئیات نصب
  4. برنامه­ی جزئیات پروژه
  5. خصوصیات واقعی طراحی (بازده، تراکم و ...)

استفاده از یک طراحی مرجع به منظور تشخیص طراحی صحیح اگر حاوی جزئیات کافی  باشد، سبب ایجاد یک سیستم طراحی ساده و مکفی می شود. طراحی های مرجع  تاثیرگذار، بسیاری از موارد بالارا دارا هستند و نیازی به کار مضاعف  نخواهند داشت.

طراحی های مرجع معمولا شامل یک نمودار تک خطی جهت فضای IT، یک صورت وضعیت  از کالا (BOM) و خصوصیات اجرایی مورد انتظار سیستم سازگار با جزئیات و  حداقل تجزیه و تحلیل، است.

نتیجه‌گیری

این مقاله، روند برنامه ریزی مرکز داده که شامل 4 فعالیت تاثیرگذار بر  مفهوم سیستم است را از ایده پردازی تا نیازمندی های طراحی، مطرح می کند.  اساس این روند، اطمینان به افراد دست اندر کار پروژه جهت تصمیم گیری های  صحیح به منظور دست یابی به حداکثر بازده بوده و سلسله مراتب آن به صورت زیر  تعریف شده است:

"تشخیص یک نیاز تجاری بر اساس پارامترهای پروژه که به وسیله مفهوم سیستم  گسترش پیدا کرده و با استفاده از  اولویت ها و محدودیت ها­ی معتبر کاربر  تکمیل شده و با نیازمندی های اجرایی جمع بندی می شود و اساس یک طراحی صحیح  را پایه گذاری می کند."

هم راستا بودن خروجی هر فعالیت، باعث می شود تا درک مشترکی از سطح  نیازمندی های طراحی برای ذینفعان ایجاد شده و سبب گسترش، درک ضرورت ها و  رهبری صحیح در ایجاد فازهای گوناگون پروژه برای رسیدن به نتایج مطلوب شود.

اسفاده از یک زبان متداول و مشترک جهت توصیف نیازمندی ها و همچنین یک دست  سازی روند برنامه ریزی، بیشترین بازده و نتیجه را در طراحی مرکز داده و  تطبیق بیشتر برنامه ریزی تا اجرای واقعی را به دنبال خواهد داشت.

پیگیری یک روند ساختار یافته باعث می شود که مدیر پروژه از ارائه­ی خدمات  بی رویه و گرفتن تصمیمات اشتباه در فازهای اولیه­ی طراحی یک پروژه­ی مرکز  داده اجتناب کرده و همچنین سبب می­شود ذینفعان از زمانی که جهت استفاده  بهینه و موثر در اختیار دارند آگاهی یابند.