این تراشه کوچک می‌تواند هم‌زمان پردازش فوق‌سریع و ارتباط بی‌سیم انجام دهد، با مصرف تنها 200 میلی‌وات انرژی و دقتی هم‌سطح مدل‌های دیجیتال بزرگ. فناوری آن می‌تواند آینده‌ای را رقم بزند که هوش مصنوعی پیشرفته روی دستگاه‌های شخصی و بدون وابستگی به فضای ابری اجرا شود. در یک آزمایشگاه در دانشگاه کورنل (Cornell University)، پژوهشگران سنت چند دهه‌ای طراحی مدارهای دیجیتال را زیر سؤال برده‌اند. نتیجه این تلاش، تراشه‌ای سیلیکونی جدیدی است که کمتر شبیه پردازنده‌های معمولی با کلاک داخلی بود و بیشتر شبیه یک مغز زنده عمل می‌کند؛ اما به‌جای نورون‌ها، از پالس‌های کنترل‌شده انرژی مایکروویو بهره می‌برد. این تراشه آزمایشی که «مغز مایکروویوی» نام گرفته، می‌تواند هم‌زمان دو کار انجام دهد: پردازش فوق‌سریع جریان‌های داده و برقراری ارتباط بی‌سیم، آن هم در ابعادی کوچک‌تر از یک ساعت هوشمند. مصرف توان آن فقط 200 میلی‌وات است، یعنی کسری از انرژی مورد نیاز که یک شبکه عصبی دیجیتال نیاز دارد. راز این عملکرد، کنار گذاشتن روش گام‌به‌گام دیجیتال است. تراشه‌های سنتی داده‌ها را با ریتم کلاک و از طریق گیت‌های منطقی باینری پردازش می‌کنند، اما طراحی کورنل داده‌ها را از طریق موج‌برهای مایکروویوی قابل تنظیم هدایت می‌کند تا الگوها در لحظه و با فرکانس‌هایی در حد ده‌ها گیگاهرتز شکل بگیرند و شناسایی شوند، بدون هیچ توقف یا گلوگاه پردازشی.


منبع: tomshardware