بایگانی نوشته‌ها

ممکن است مراکز دادة قدیمی دیگر نتوانند به نیازهای محاسباتی، سرمایشی و درخواست‌های ساختاری بی‌درنگ پاسخ دهند و از مزایای فناوری‌های جدید بهره بگیرند؛ و مدیران کسب‌وکار به این نتیجه برسند که زمان خداحافظی با مرکز دادة قدیمی فرارسیده است و باید به سراغ ساختن یک تاسیسات جدید باشند. خوش‌بختانه؛ این تنها راه‌حل نیست و برخی مراکز داده را می‌توان با به‌روزرسانی و بازسازی در ازای هزینه‌های قابل قبول مدرن‌سازی کرد. مرکز دادة مدرن به کسب‌وکارها کمک می‌کند به سراغ بازارها و استانداردهای جدیدی بروند و زیرساخت‌های فناوری اطلاعات خود را بهبود ببخشند تا در نهایت محصولات و خدمات بهتر و بیشتری با سرعت بالاتری ارایه دهند و بهره‌وری بالاتری داشته باشند. در ادامه پنج استراتژی به‌روزرسانی را بررسی می‌کنیم که می‌توانند به مراکز دادة قدیمی زندگی دوباره ببخشند.

شرکت گوگل با استفاده از فناوری هوش مصنوعی و ابزار DeepMind توانسته است مصرف انرژی برای تامین سرمایش مراکز داده خود را تا ۴۰ درصد کاهش دهد. به نظر می‌رسد این خبر سرآغاز فصل جدیدی در صنعت شبکه و مرکز داده باشد. زیرا از این پس کسب‌وکارها می‌توانند با کمک هوش مصنوعی و فناوری‌های یادگیری ماشینی و یادگیری عمیق، مراکز داده کارآمدتری بسازند.

همان‌طور که کسب‌وکارها و شرکت‌های بسیار زیادی در سراسر دنیا به سوی فناوری‌های کلاود حرکت کرده­‌اند و اطلاعات خود را روی بسترهای کلاود ذخیره‌سازی می‌کنند.

کم‌کم در بازار شاهد این گرایش هستیم که کسب‌وکارها نیازمند مراکز داده هوشمندتر هستند و بدان به عنوان بخشی از طرح و برنامه آینده‌شان نگاه می‌کنند. هزینه‌های عملیاتی مراکزداده بسیار بالا است و بخش مهمی از این هزینه‌های عملیاتی روزانه مربوط به سرمایش تجهیزات و سرورهای مرکزداده است. به‌طوری‌که این موضوع اکنون به یک چالش بزرگ تبدیل شده است.

دربارة «مدیریت منابع انسانی» زیاد شنیده و خوانده‌ایم اما شاید هنوز  جنبه‌های مهمی از این علم و نقش مدیریتی در سایه باشند. آیا مدیریت منابع  انسانی فقط مختص سازمان‌های متوسط و بزرگ است و کسب‌وکارهای کوچک به این  نقش مدیریتی نیازی ندارند؟ آیا مدیریت منابع انسانی به دنبال کار کشیدن  بیشتر از نیروها و کارمندان است؟ آیا مدیریت منابع انسانی یک واحد مستقل  سازمانی است یا بخشی از وظایف مدیرعامل تعریف می‌شود؟ آیا واحد مدیریت  منابع انسانی فقط یک واحد ستادی و تدارکاتی است یا اینكه باید درگیر  تصمیم‌های استراتژیکی شود؟

 چگونه می‌توان یک مرکز داده را اطمینان‌پذیر کرد؟ چه سطحی از افزونگی برای یک مرکز داده کافی است؟

مدیران مراکز داده باید بتوانند به این دو پرسش روشن و واضح پاسخ دهند و درک درستی از این دو عامل حیاتی داشته باشند چون خرابی یک دستگاه یا قطعی برق یک واحد رک می‌تواند خسارات و ضررهای غیرقابل‌تصوری به وجود بیاورد.

منظور از خرابی می‌تواند قطعی برق، خرابی تجهیزات، بلایای طبیعی، خطای انسانی، آتش‌سوزی، سیل و خرابی‌های فیزیکی یا علل متعدد و گسترده دیگری باشد.

خرابی می‌تواند به از دست رفتن سود و درآمد منجر شود یا مشتریان را ناراضی کند و باعث کاهش بهره‌وری شود. عوامل زیادی در جلوگیری از خرابی موثر هستند. نیروی انسانی، تجهیزات و فرآیندها سه ضلع اصلی مثلث خرابی یک مرکزداده هستند و ده‌ها عامل کوچک دیگر پیرامون این‌ها شکل می‌گیرد.

یکی از فاکتورهای تمایز یک مرکزداده سنتی و قدیمی با مرکز داده مدرن استفاده از انواع سنسورهای محیطی و زیست‌محیطی در تمام فضاهای مرکزداده است.

سنسورهای محیطی از بسیاری مشکلات مانند گرمای بیش از حد، سرمای بیش از حد، اتصال کوتاه، خودرگی و زنگ‌زدگی، تخلیه بار الکتریکی و از کار افتادن دستگاه‌ها بر اثر شرایط غیرطبیعی جلوگیری می‌کنند.

سنسورهای محیطی می‌توانند هزینه‌های عملیاتی و سرمایه‌ای را کاهش داده و کارایی و آپ‌تایم را بهبود بخشند.

مدافعان استفاده از فناوری‌های زیست‌محیطی اصرار دارند که از سنسورهای محیطی در مرکز داده استفاده شود زیرا می‌توانند هشدارهای لازم و به موقعی صادر کنند تا از آتش‌سوزی، دود، آب و باز ماندن درب‌ها و اتلاف انرژی جلوگیری شود. در ادامه می‌خواهیم ۵ دلیل اصلی استفاده از این سنسورها را در یک مرکز داده بررسی کنیم.

اگر بخواهیم فهرستی از بزرگ‌ترین شرکت‌های ورشکسته دنیای آی‌تی و  فناوری تهیه کنیم؛ بی‌گمان نام «ناول» را باید جزو اولین برندها بیاوریم  چون یک شرکت بزرگ و معروف تجاری با محصولاتی مجهز به فناوری‌های برجسته و  گسترده بود که اکنون در حال فراموشی از یادها است. اگرچه داستان سقوط ناول  با داستان سقوط دیگر شرکت‌های آی‌تی همانند و آشنا است ولی جالب و جذاب است  و درس‌ها و عبرت‌های مهمی دارد. دلایلی که هریک می‌توانستند یک شرکت بزرگ  را به ورطه نابودی بکشانند، همزمان به سراغ ناول رفتند و این شرکت را وارد  یک دوره طولانی‌مدت تنزل و سقوط کردند.

هر دو اتاقک هوای گرم و هوای سرد می‌توانند وعده‌ها و بهره‌وری در  سیستم سرمايشي مراکزدادة سنتی را تحقق ببخشند. در حالی که در هر دو رویکرد  با کمترین تداخل هوای گرم و سرد روبرو هستیم، اما در عمل این دو روش با  تفاوت‌هایی در پیاده‌سازی و اجرا روبرو هستند که با توجه به محیط خاص هر  مرکزداده، PUE و ساعت‌های مود اکونومایزر قابل توجه خواهند بود. انتخاب  اتاقک گرم نسبت به اتاقک سرد مي¬تواند تا ۱۵ درصد در PUE صرفه‌جویی داشته  باشد البته در مواردی استفاده از اتاقک سرد بهترین گزینه است. در این  مقاله، می‌خواهیم هر دو رویکرد را مورد بررسی قرار دهیم و دلایل انتخاب  هریک را برای مراکز داده توضيح دهيم.

 بسیاری از کسب‌وکارها در اولین روزهای اپیدمی کروناویروس، تصور می‌کردند با یک بحران موقت و کوتاه‌مدت روبرو هستند و پس از چند هفته، دوباره همه‌چیز به روال گذشته برمی‌گردد.

اما طولانی شدن دوران قرنطینه و بعد رفع محدودیت‌ها با رعایت پروتکل‌ها و دستورالعمل‌های بهداشتی، موجی از ناامیدی را به سوی مدیران و صاحبان این کسب‌وکارها روانه کرد.

صاحبان مشاغل در سراسر دنیا فهمیدند با یک بحران بزرگ و طولانی‌مدت چند ساله روبرو هستند و گریزی از زندگی و ادامه کارها در کنار ویروس کرونا ندارند.

اکنون، وقت تصمیم‌گیری‌های بزرگ و کلیدی است. حالا که مشخص شده این ویروس مهلک نه قصد رفتن دارد و نه مهارشدنی است؛ کسب‌وکارهای بزرگ و کوچک باید از خواب‌آلودگی و دست روی دست گذاشتن خارج شوند و برای آینده طرح‌ریزی و برنامه‌ریزی کنند.

قطعی برق همچنان یکی از بزرگ‌ترین مشکلات و چالش‌های زیرساخت‌های شبکه و آی‌تی در سراسر جهان است. طبق نظرسنجی اخیر موسسه Uptime، حدود ۳۶ درصد خاموشی‌های سرویس‌های عمومی جهان از ژانویه ۲۰۱۶ به این طرف را به علت خرابی‌های مربوط به برق و انرژی تاسیسات است.

تعجب‌آورتر اینکه بیش از ۸۰ درصد شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی اعتقاد دارند که قطعی برق قابل پیشگیری است.

پس، چرا مراکزداده نمی‌توانند از خرابی‌های فاجعه‌بار قطعی برق جلوگیری کنند؟ یا چرا مدیران شبکه‌های کامپیوتری و زیرساخت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات سراغ راهکارها و رویکردهای حل مشکل قطعی برق نمی‌روند؟

چون ضرورت سرمایه‌گذاری روی سیستم‌های یوپی‌اس (Uninterruptable Power Supply) را درک نکردند و تصور می‌کنند UPS یک دستگاه اضافی در کنار سرورها و رک‌ها است.

دلیل دیگر می‌تواند استفاده از سیستم‌های یوپی‌اس قدیمی و عدم ارتقای این دستگاه‌ها برای ده‌ها سال باشد.